De personages (minstens middenklasse, vaak hoger) bij Herman Koch (1953) hebben meestal een heimelijke kant. Alsof we ze betrappen in pyjama. Hun geestelijke toestand is vaak bedenkelijk, blootgelegd door een lastig incident, negatieve emoties of uit opzettelijke contramine. Het zijn personages die intrigeren, maar ook wel irriteren. Hun boude, ‘reactionaire’ ideeën en uitspraken zijn niet ‘politiek correct’, wel vermakelijk soms, en het is ‘best lekker’ dat iemand ze durft te denken. Zijn romans lezen vlot. De hoofdpersoon van ‘Een film met Sophia’, de oudere regisseur van die film, ligt op oudjaar op de bank. Hij ergert zich aan alles, heeft geen zin in feestelijkheden, bedenkt hoe hij kan ‘verdampen’. De veel jongere steractrice van zijn film is bij hem in huis. Teruggaande in de tijd horen we hoe dat jonge meisje is ‘gecast’, over concept en moeizame realisatie van de film, over rivaliteit tussen regisseur en mannelijke tegenspeler. Toch loopt het verhaal anders dan je ondertussen (#MeToo) aan het bedenken was. Gevolg: je krijgt toch wat begrip en sympathie voor een moeilijk mens. De auteur is bekend van o.a. ‘Het diner’ (2009), 'De greppel' (2016) en 'Finse dagen' (2020). Kleine druk.